Search results
PPSz-41 (ros. ППШ-41, Пистолет-пулемёт Шпагина обр. 1941 г.; pol. PPSz wz. 1941; pot. Pepesza) – radziecki pistolet maszynowy skonstruowany przez Gieorgija Szpagina i wprowadzony na uzbrojenie Armii Czerwonej w 1941 roku.
PPSz-41 (ros. ППШ-41, Пистолет-пулемёт Шпагина обр. 1941 г.; pol. PPSz wz. 1941; pot. Pepesza) – radziecki pistolet maszynowy skonstruowany przez Gieorgija Szpagina i wprowadzony na uzbrojenie Armii Czerwonej w 1941 roku.
Jak dla mnie tak samo można by argumentować że rolę kadłuba pełni górna części PPSz-41, do której mocowany jest "zespół" (komora spustowa z kolbą). Jeśli coś mnie przekonuje, to po prostu to że górna część M16 jest bardziej rozbudowana od górnej części PPSz-41.
W porównaniu z PPD, konstrukcja PPSz była maksymalnie uproszczona, a przede wszystkim znacznie prostsza w produkcji dzięki zastąpieniu skomplikowanych metod obróbki tłoczeniem i zgrzewaniem. Nowo powstała broń była zarazem wysoce niezawodna i odporna na trudne warunki użytkowania.
Instrukcja piechoty do pm wz 41 i pm wz 43 określała 300 metrów jako granice celności przy strzale do figur bojowych wraz z konieczną ilościa wystrzelonej amunicji aby skutecznie trafić cel. A tzw pas rozrzutu na dystansie 300 metrów PPS-43 miał minimalnie mniejszy od PPSz-41.
Pistolet maszynowy PPSz wz. 1941. Kaliber: 7,62 mm. Amunicja: 7,62x25 Tokariew. Masa własna: 3,5 kg bez magazynka, 5,35 kg z pełnym magazynkiem bębnowym. Długość całkowita: 842 mm. Długość linii celowniczej: 365 mm. Długość lufy: 263 mm.
PPSz wz. 41 był podstawowym pistoletem maszynowym Armii Czerwonej podczas II wojny światowej. Na jej uzbrojenie wszedł po koniec 1940 roku, a do 1947 wyprodukowano w ZSRR prawie 6 mln egzemplarzy.
