Search results
Dipol magnetyczny - układ wytwarzający pole magnetyczne, które cechuje magnetyczny moment dipolowy np. magnes trwały, solenoid lub pojedyncza pętla z prądem. Wszystkie skończone źródła pola magnetycznego są dipolami.
wyjaśniać, w jaki sposób cząstka naładowana w zewnętrznym polu magnetycznym wykonuje ruch po okręgu; określać promień okręgu ruchu naładowanej cząstki w polu magnetycznym.
Pole magnetyczne – stan przestrzeni, w której siły działają na poruszające się ładunki elektryczne, a także na ciała mające moment magnetyczny niezależnie od ich ruchu. Pole magnetyczne, obok pola elektrycznego, jest przejawem pola elektromagnetycznego [1].
Dipol magnetyczny. Moment magnetyczny charakteryzuje każdy dipol magnetyczny. Dipolem magnetycznym jest nie tylko ramka (pętla, cewka), przez który płynie prąd lecz również: większość cząstek elementarnych, np. elektron (μ ≈ 9,3 ·10-24 J/T), proton (μ ≈ 1,4 ·10-26 J/T), neutron (μ ≈ -0,9 ·10-26 J/T).
Wewnetrzne pole charakteryzuje cząstkę (jak masa lub ładunek elektryczny). Wypadkowe pole niektórych materiałów może być różne od zera – są to magnesy trwałe, np. 3 4. 1820 – H.Oersted wykazał, że poruszające się ładunki elektryczne są żródłami pola magnetycznego. Pole magnetyczne opisywane jest: wektorem.
Wyznaczyć indukcję pola magnetycznego wytworzonego przez prąd o natężeniu i płynący przez nieskończenie długi przewodnik zgięty pod kątem prostym: W punkcie A leżącym w płaszczyźnie przewodnika odległym od jego końca o odległość h, na przedłużeniu jednego z ramion przewodnika (rys)
stosować regułę prawej dłoni do wyznaczania kierunku i zwrotu siły magnetycznej w oparciu o ruch ładunku w polu magnetycznym; szkicować linie sił pola magnetycznego dla zrozumienia, w jaki sposób ustawia się ono i jak silne jest w danym obszarze przestrzeni.
