Search results
Monolog liryczny – odmiana monologu, forma podawcza w liryce, wynurzenie podmiotu lirycznego, o silnym zabarwieniu uczuciowym i refleksyjnym. Monolog liryczny jest podstawową formą wypowiedzi w liryce bezpośredniej.
Monolog liryczny pojawia się w poezji, w sytuacji lirycznego wyznania, kiedy wyraźnie wybrzmiewają zwierzenia w pierwszej osobie liczby pojedynczej, czyli jako „ja”. Podmiot liryczny opowiada o swoich uczuciach i przeżyciach, jego wypowiedź jest silnie emocjonalna.
MONOLOG. gr. mónos – sam, samotny, pojedynczy; lógos – słowo, wypowiedź samodzielna kompozycyjnie i znaczeniowo ciągła wypowiedź jednego podmiotu mówiącego, nie wchodząca w skład dialogu.
Monolog (gr. mónos – sam, samotny, pojedynczy; lógos – słowo, wypowiedź) – samodzielna kompozycyjnie i znaczeniowo ciągła wypowiedź jednego podmiotu mówiącego, nie wchodząca w skład dialogu.
Wiersz „Moja wierna mowo” jest bezpośrednim wyznaniem, a zawarte w nim odwołania do własnej biografii pozwalają utożsamić podmiot liryczny z podmiotem autorskim. Mowa kontekstu biograficznego jest w tym wierszu bardzo znacząca.
Sytuacja czy monolog? W ciemnosmreczyńskich skał zwaliska, Gdzie pawiookie drzemią stawy, Krzak dzikiej róży pąs swój krwawy Na plamy szarych złomów ciska. U stóp mu bujne rosną trawy, Bokiem się piętrzy turnia śliska, Kosodrzewiny wężowiska Poobszywały głaźne ławy... Jan Kasprowicz, Krzak dzikiej róży w ciemnych smreczynach
Najsłynniejsze monologi literackie to: Wielka Improwizacja Konrada w III cz. Dziadów A. Mickiewicza, monolog Kordiana na szczycie Mont Blanc z dramatu J. Słowackiego, monolog Hamleta z dramatu W. Szekspira.
