Search results
Jeżeli w skrótowcu występują litery oznaczające głoski wewnątrzwyrazowe, także zapisujemy je małymi literami, np. DzU RP (Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej). Z kolei jeśli w skrótowcu występuje dwuznak ch, to piszemy go w ten sposób: duże C i małe h, np. ChRL (Chińska Republika Ludowa). Odmiana skrótowców
Zasada pisowni: "rz", "ż", "ó", "u", "ch", "h". - po spółgłoskach: b, p, d, t, g, k, ch, j, w. - w przymiotnikach zakończonych na: -szy, -ejszy (np. lepszy, nowszy, najlepszy, najnowszy, ładniejszy, mocniejszy, najładniejszy, najmocniejszy). - po literach: l, ł, r, n.
Jakie są zasady pisowni CH i H? Spółgłoska zapisywana w języku polskim jako CH lub H jest głoską szczelinową, tylnojęzykową, bezdźwięczną. Rozróżnienie na dwa oznaczenia graficzne nie ma obecnie związku z odmiennym sposobem wymowy.
Literą ch zapisują głoskę bezdźwięczną, a literą h – głoskę dźwięczną. Natomiast Polacy z innych regionów nie mogą zasad pisowni ch i h odnieść do własnej wymowy. Podobnie nie dla wszystkich jest czytelna historyczna zasada, że h zawierają tylko wyrazy obcego pochodzenia.
„H” piszemy wtedy, kiedy jest wymienne na dz, g, z, ż, zarówno na początku jak i w środku wyrazu, np.: wataha – watadze; wahać – waga; błahy – błazen; druh – drużyna; Często możemy też spotkać literę „h” po spółgłosce „z”, np.: zhańbiony; rozhuśtać się; Warto też zapamiętać przedrostki ...
„H” piszemy: gdy w wyrazach i formach pokrewnych zachodzi wymiana na „g” (wahanie – waga), „ż” (druh – drużyna), „z” (błahy – błazen), • w cząstkach hekto-, higro-, hiper-, hipo-, hydro-, homo-, helio-, np. hipoteza, hydrologia, higroskopijny, hiperglikemia, • po spółgłosce „z”, np.
H piszemy: Gdy dochodzi do w wymiany na g, dz, z, ż, ź w innych formach danego wyrazu lub w wyrazach pokrewnych, np.: wahać – waga, wataha – watażka, watadze, błahy – błazen, druh – drużba. W wyrazach rozpoczynających się cząstkami: -hekto, -higro, -hiper, hipo, np.: hektolitr, hektograf, hektometr, hektogram,
