Search results
Język starogrecki, greka starożytna (stgr. dialekt attycki: ἡ Ἑλληνικὴ γλῶττα, he Hellenikè glõtta) – ogólna nazwa okresu w rozwoju języka greckiego, trwającego od okresu archaicznego przez okres klasyczny aż po okres hellenistyczny w dziejach starożytnej Grecji.
To jest słownik starożytnego języka greckiego. Dla współczesnego języka greckiego zobacz słownik języka nowogreckiego. Słownik języka starogreckiego zawiera obecnie 1718 haseł (2245 znaczeń) Lista słów. Gramatyka. Język starogrecki w etymologii. Indeks a tergo.
W Glosbe znajdziesz tłumaczenia z polskiego na starogrecki pochodzące z różnych źródeł. Tłumaczenia ułożone są od najczęściej występujących do mniej popularnych. Dokładamy starań, by przy każdym wyrażeniu były definicje czy informacje o odmianie.
Klasyczny język grecki charakteryzował się dużym zróżnicowaniem – występowały liczne dialekty, ukształtowane już w okresie archaicznym, ich wczesne formy zaświadczone są m.in. w dziełach Homera (zob. greka homerycka). Wyróżnia się cztery główne zespoły dialektów: Zespół jońsko-attycki – obejmujący:
Po grecku mówili wielcy filozofowie i uczeni starożytności - Sokrates, Platon i Arystoteles, Pitagoras i Hipokrates, wielcy historycy - Herodot i Tukidydes, sławni twórcy dramatu antycznego - Ajschylos, Sofokles, Eurypides i Arystofanes.
Język grecki, greka (stgr. Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej [1], w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego.
jeden z języków indoeuropejskich, urzędowy w Grecji i na Cyprze, używany także w diasporze greckiej (m.in. Włochy, Ameryka Północna, Afryka Południowa, państwa powstałe po upadku ZSRR, Bliski Wschód i Australia). W starożytności powszechnie używany na Półwyspie Bałkańskim i na wybrzeżach Azji Mniejszej, a także w ...
