Search results
Himalaje – najwyższy łańcuch górski na Ziemi. Łańcuch Himalajów leży w południowej Azji, ma ponad 2,5 tys. km długości i około 250 km szerokości. Rozciąga się na terenach należących do Pakistanu, Indii, Chin (Tybetu), Nepalu i Bhutanu. W Himalajach znajduje się aż 10 z 14 ośmiotysięczników świata.
Himalaje, pasmo górskie w Azji Południowej, ciągnące się pasem o długości 2500 km, szerokim przeciętnie na 250 km, zamykając od strony północnej subkontynent indyjski. W obrębie Himalajów znajduje się najwyższy szczyt Ziemi Mount Everest (8848 m n.p.m.). Pasma Wielkich Himalajów tworzą główną oś całego łańcucha.
W najwyższej części Himalajów są wąskie i mają bardzo strome skaliste zbocza, a w dnie występują głazy, progi i wodospady. Im niżej, tym ich szerokość zwiększa się i prowadzą znacznie więcej wody. Głównymi rzekami Himalajów są m.in. Indus, Satledź (dopływ Indusu), Brahmaputra i Ganges.
Cechy klimatu wysokogórskiego Himalajów: – krajobraz wysokogórski jest specyficzną odmianą klimatu i występuje niezależnie od strefy klimatycznej – wraz ze wzrostem wysokości maleje temperatura, rosną opady i rośnie siła wiatru
Himalaje są trudno dostępne (przełęcze na wysokości ok. 5000 m); główne szlaki komunikacyjne przechodzą doliną rzeki Dras z południowego Kaszmiru do doliny górnego Indusu (Śrinagar–Leh) oraz przez przełęcze Dźelep La (4386 m) i Tang-la (5481 m) z Sikkimu do doliny Brahmaputry (Gangtok–Xigazê).
Himalaje są jednym ze światowych centrów pielgrzymkowych, szczególnie dla wyznawców buddyzmu i hinduizmu. Większość świętych miejsc w Himalajach posiada świątynie poświęcone bóstwom, które związane są z czynami danego miejsca.
charakterystyce środowiska przyrodniczego Himalajów. Kolejno opisano: specyfikę i podział tego systemu gór-skiego na jednostki regionalne, jego ewolucję i budowę geologiczną, rzeźbę, klimat i zlodowacenie oraz rzeki i jeziora. Podkreślono wyjątkowość regionu w skali glo-balnej oraz jego ekologiczne znaczenie dla całej planety. WSTĘP
