Search results
Planuje odbicie ziem, zdobytych przez Duńczyków, ale zostaje od tego odwiedziony i prowadzi wojska na Polskę. Wróciwszy z wyprawy, zastaje w Danii martwego króla, królową, Hamleta i Laertesa, po czym obejmuje tron. Hamlet w ostatnich słowach przed śmiercią wskazuje go zresztą na nowego króla.
Hamlet prosi swych towarzyszy (m.in. przyjaciela Horacego) o bezwzględne zachowanie w tajemnicy spotkania z duchem. Hamlet zaczyna udawać szaleństwo. Poloniusz (szambelan) uważa, że winna jest miłość do jego córki Ofelii, której on jako ojciec nakazał obojętność wobec Hamleta, czego teraz żałuje.
Jak to, panie? Możeż piękność z czym lepszym chodzić w parze niż z uczciwością? HAMLET. Zapewne, tylko że potęga piękności prędzej obróci uczciwość w rajfurkę, niż wpływ uczciwości potrafi piękność na swoje kopyto przerobić. Było to niegdyś paradoksem, ale w nowszych czasach okazuje się pewnikiem. Kochałem dawniej ...
W trakcie podróży Hamlet potyka wojsko norweskie, dowodzone przez Fortynbrasa, które przechodzi przez Danię w drodze na wojnę z Polską. Hamlet dziwi się tej inwazji, ponieważ nie uważa Polski za kraj aż tak bogaty, by wart był ryzykowania życia swoich żołnierzy.
Hamlet, idąc na statek, którym miał popłynąć do Anglii, spotyka młodego Fortynbrasa, wyruszającego na wojnę z Polską. W rozmowie książę mówi mu, że dla niego takie wojny nie mają sensu.
Scena autorstwa Hamleta przedstawia zabójstwo króla przez wlanie mu trucizny do ucha. Podczas spektaklu Klaudiusz wybiega z sali. Świadomy zagrożenia ze strony księcia, decyduje się na kolejną intrygę – wysyła Hamleta do Anglii z depeszą do angielskiego króla.
Hamlet prosi swego najwierniejszego przyjaciela Horacego, aby opowiedział tragiczną historię walki o władzę powracającemu z Polski Fortynbrasowi. Książę Norwegii ogłasza zmarłego Hamleta bohaterem.
