Search results
13 lis 2020 · 2. Wzór MDRD. Stosuje się także wzór MDRD w postaci klasycznej albo skróconej. Wzór ten wykorzystywany jest do oceny eGFR wyrażanego w ml/min/1,73 m2 powierzchni ciała. Wzór klasyczny korzysta z parametrów, takich jak: wiek, płeć, stężenie osoczowe kreatyniny, BUN, stężenie aluminium we krwi, pochodzenie etniczne.
Obliczenie wielkości GFR wg MDRD wymaga oznaczenie poziomu kreatyniny we krwi. Wzór MDRD wygląda następująco: eGFR = 175 × kreatynina [mg/dl]–1,154 × × wiek–0,203 × 0,742 (jeśli kobieta) × × 1,212 (jeśli rasa czarna).
Wartość GFR oblicza się przy użyciu wzoru MDRD, który uwzględnia wiek, płeć i poziom kreatyniny we krwi, a następnie przelicza na standardowe pole powierzchni ciała pacjenta. Norma eGFR dla zdrowych osób dorosłych wynosi powyżej 90 ml/min/1,73 m².
GFR we krwi plasujący się poniżej 60 ml/min/1,73 m² zazwyczaj oznacza upośledzenie pracy nerek. Natomiast wynik poniżej 30 ml/min/1,73 m² może wskazywać na poważną niewydolność nerek. Dzięki badaniu klirensu kreatyniny, jak zastępczo określa się GFR, można określić w jakim stadium choroby nerek znajduje się pacjent.
The MDRD GFR Equation estimates glomerular filtration rate based on creatinine and patient characteristics.
Znajomość filtracji kłębuszkowej jest niezbędna do ustalenia dawkowania większości leków eliminowanych przez nerki. Obliczenie wymaga oznaczenia stężenia kreatyniny w surowicy krwi oraz masy ciała pacjenta. W codziennej praktyce przesączanie kłębuszkowe oznacza się m.in. za pomocą skróconej wersji MDRD.
Najczęściej wykorzystywany jest wzór MDRD, wg którego eGFR oblicza się na podstawie stężenia kreatyniny w surowicy, wieku, płci i rasy. Im większe stężenie kreatyniny oraz starszy wiek, tym niższa wartość eGFR.
