Search results
Fimbrie są strukturami białkowymi, zbudowanymi z monomerów FimA, FimF, FimG i FimH. Generalnie fimbrie można podzielić na podstawie stopnia zahamowania aglutynacji krwinek czerwonych (erytrocytów) na MR (mannozooporne) i MS (mannozowrażliwe).
Fimbrie to końcowa część lub obwódka narządu podzielona na bardzo drobne segmenty. Jednak w mikrobiologii termin jest bardziej złożony i służy do definiowania nitkowatych struktur białkowych, które różnią się od wici średnicą (w większości przypadków poniżej 8 nm) i brakiem struktury helikalnej
decydują m.in. o zdolności adhezji bakterii do komórek makroorganizmów, są receptorami dla niektórych bakteriofagów i przeciwciał; występujące u niektórych bakterii fimbrie płciowe uczestniczą przy przekazywaniu materiału genetycznego w procesie koniugacji.
Znanych jest kilka rodzajów fimbri, ale ogólnie dwa główne typy są określane: przylepny i seksualny. Kleje Fimbrias. Są kosmkami komórki o średnicy od 4 do 7 nm, ich liczba i rozmieszczenie zależy od gatunku. Fimbri seksualne. Dodatki mają podobny kształt i rozmiar, od około 1 do 10 na komórkę.
Fimbrie są cienkimi strukturami białkowymi błony zewnętrznej obecnymi w większości szczepów bakterii P. gingivalis, których długość waha się w zakresie od 0,3 µm do 3 µm, a średnica sięga 5 nm [135].
Type 1 fimbriae are composed primarily of protein subunits called FimA. However, their binding properties depend on the protein called FimH, responsible for bacteria binding to oligomannosidic structures carried by many eukaryotic membrane-bound and secreted glycoproteins.
Pilus zbudowany jest z piliny, czyli białka wchodzącego w skład budowy komórki bakteryjnej. Podczas procesu koniugacji, pilusy łączą komórki o odmiennym typie płciowym. Materiał genetyczny w postaci plazmidów, przechodzi w pustych wnętrzach pilusa, z jednej komórki do drugiej.
