Search results
Dzieci Diuny (ang. Children of Dune) – trzecia powieść Franka Herberta dotycząca uniwersum Diuny. Opublikowana w 1976 roku w magazynie Analog Science Fiction and Fact. W 1977 roku nominowana do nagrody Hugo za najlepszą powieść. Ostatnia część cyklu publikowana w prasie przed wydaniem książkowym.
Spoglądamy na groźne następstwa fanatyzmu religijnego, skrajnego doktrynerstwa, odkształcania mesjanistycznego kultu jednostki, łączenia wiary z władzą, metafizycznego uzależnienia, odbić przeszłych świadomości, krytycznego stanu, w którym łamanie prawa staje się grzechem.
Upłynęło dziewięć lat, odkąd oślepiony Muad’Dib ruszył samotnie na pustynię na spotkanie z Szej-huludem. W tym czasie Imperium rządziła jego siostra Alia. Na drodze opętanej regentce wciąż jednak stoją prawowici następcy Paula – Leto i Ganima.
W tym czasie rządy w Imperium sprawowała jego siostra Alia. Na drodze opętanej regentce wciąż jednak stoją prawowici następcy Paula - Leto i Ganima. Kilkuletnie dzieci są też zagrożeniem dla rodu Corrinów, odwiecznego wroga Atrydów, chcącego ponownie zasiąść na Tronie Złotego Lwa.
19 lut 2024 · Poniżej przedstawiamy krótkie streszczenia kolejnych tomów: „Diuna” (Dune, 1965): Pierwszy tom wprowadza czytelnika w świat Arrakis. W nim Paul Atryda staje się kluczową postacią w politycznych intrygach i proroctwach związanych z planetą.
Kluczowa postać pierwszego tomu Diuny to Paul – syn Leto Atrydy. Jest on w posiadaniu proroczych mocy i z czasem staje na czele rdzennych mieszkańców Diuny – Fremenów – prowadząc ich do walki z Harkonnenami.
27 kwi 2009 · Pierwsza jest oczywiście sama „Diuna”, znana również z filmów. Po niej następuje „Mesjasz Diuny”, a saga trwa. W pierwszym tomie Paul Atryda zdobył dla siebie planetę Diunę*, w drugim zwątpił i odszedł, w trzecim jego dzieci muszą jakoś poradzić sobie ze swoim dziedzictwem oraz knowaniami politycznymi rodziny i nie tylko.
