Search results
Słownik języka polskiego PWN*. banda. 1. «grupa ludzi dokonujących wspólnie napadów i rabunków». 2. pot. «grupa ludzi zżytych ze sobą». 3. pot. pejor. «grupa ludzi zachowujących się hałaśliwie lub agresywnie». 4. «ogrodzenie toru wyścigowego lub lodowiska».
band [wym. bend] «zespół rozrywkowy lub jazzowy z przewagą instrumentów dętych» big-band [ wym. b i gbend] «duży zespół muzyczny wykonujący muzykę jazzową lub rozrywkową» • bigbandowy
Definicja słowa. 1 Określamy tak niewielką rolę filmową lub teatralną, która jest luźno związana z głównym wątkiem akcji. Złośliwie taka rola bywa nazywana „ogonem”. 2 Epizodem bywa jeden z odcinków serialu. Należy pamiętać, że jest to kalka z angielskiego (episode). 3 Zdarzenie, które nie ma większego znaczenia.
3 lis 2016 · Tak wprowadzał dzieciaki w świat rytmu trębacz jazzowy Wynton Marsalis. Potem pokazywał z klasyczną orkiestrą i jazzowym bandem rytmiczne cuda.. źródło: NKJP: Wojciech Staszewski: Puls dnia codziennego, Gazeta Wyborcza, 1996-09-09 Mimo że przez te lata pojawiło się w składzie zespołu wielu znakomitych muzyków, to Harlem pozostał tym samym, niepowtarzalnym i oryginalnym bandem ...
3. zgraja. Policyjne działania pozwoliły na ustalenie sprawców: była to czteroosobowa banda małolatów z gminy Gzy. – Ty się, Kazik, nie boisz, nie oblali was, wiesz, że ludzie wychodzą koło południa z kościoła, a tam zawsze się czają bandy z wiadrami.
Zespół muzyczny – grupa wykonawców muzycznych wspólnie wykonujących muzykę z wykorzystaniem głosów (zespół wokalny), instrumentów muzycznych (zespół instrumentalny) lub jednocześnie głosów i instrumentów (zespół wokalno-instrumentalny).
Znaczenie słowa band w słowniku w słowniku wraz z przykładami użycia. Synonimy słowa band i jego tłumaczenie na 25 języków.
