Search results
Ars poetica ¹ . Gdzieżeś, Muzo, co niegdyś twych czasów płomieniem Grzałaś pierś, które śpiewy dzisia eszcze słyną, Twórczość, Poez a, Poeta Gdzie śpiewak, co w swe czasy unosi wspomnieniem, Kędy te czasy, Muzo⁈ Muzo nad ruiną? Ty znikłaś, znikł twó śpiewak, lecz pieśni nie giną!
³⁶Wirgila. Wergiliusz, właśc. PubliuszWergiliuszMaro( – p.n.e.) — poeta rzymski z czasów Augusta, autor Eneidy, uznawane za narodowy epos rzymski,Bukolik(sielanek) oraz poematu dydaktycznego o rolnic-twie, zatytułowanego Georgiki. Przysłużył się Horacemu, przedstawia ąc go Mecenasowi. [przypis edytorski]
Spis treści. Artysta: 1. Dzieciństwo: 1. Kobieta: 1. Mądrość: 1. Młodość: 1 2. Nauka: 1. Poeta: 1 2. Poezja: 1 2 3. Prawda: 1 2. Przemijanie: 1. Sen: 1. Starość: 1. Twórczość: 1 2 3 4. Błędy źródła: stawi -> sławi; zamieszał > zamieszkał; Alfion > Amfion. Uwspółcześnienia: - w zakresie nazw własnych, np.
ARS POETICA. Echo z dna serca, nieuchwytne, Woła mi: "Schwyć mnie, nim przepadnę, Nim zblednę, stanę się błękitne, Srebrzyste, przezroczyste, żadne!" Łowię je spiesznie jak motyla, Nie, abym świat dziwnością zdumiał, Lecz by się kształtem stała chwila. I abyś, bracie, mnie zrozumiał.
Czesław Miłosz. Zawsze tęskniłem do formy bardziej pojemnej, Która nie byłaby zanadto poezją ani zanadto prozą. I pozwoliłaby się porozumieć nie narażając nikogo, Autora ni czytelnika, na męki wyższego rzędu. W samej istocie poezji jest cos nieprzystojnego:
ARS POETICA Echo z dna serca, nieuchwytne, Woła mi: "Schwyć mnie, nim przepadnę, Nim zblednę, stanę się błękitne, Srebrzyste, przezroczyste, żadne!" Łowię je spiesznie jak motyla, Nie, abym świat dziwnością zdumiał, Lecz by się kształtem stała chwila. I abyś, bracie, mnie zrozumiał. I niech wiersz, co ze strun się toczy,
Horace: Ars Poetica or Epistle To The Pisos - a new, downloadable English translation.
